Monika Enterprise/Indigo/Morr Music
In tegenstelling tot wat de albumtitel doet
vermoeden, is de derde van de Duitse artieste
Michaela Melián geen blinkende parel
in een zonovergoten decor. Nee, ze
houdt het net heel sober en donker, ergens
op de grens tussen postklassiek,
film noir en avant-garde. De piano, de strijkers
en de gitaarpassages zijn allemaal
strak afgemeten. De arrangementen voelen
ongemakkelijk en afstandelijk. Maar tegelijk
zorgt de productie met louter akoestische
instrumenten voor een zeer warme,
met momenten zelfs een lekker oubollige
(‘Promenadeplatz’) sfeer. Eigenaardig,
maar het kan dus. Enige uitzondering op
die beschrijving is haar Bowie-cover ‘Scary
Monsters’. Die doet vooral denken aan
de The Velvet Underground. Het nummer
breekt de verder zeer abstracte plaat in twee
stukken en zorgt daardoor voor een adempauze.
Zeker het checken waard. (eb)